خوشا آن که خود را خوار انگاشت ، و کسبى پاکیزه داشت ، و نهادش را از بدى بپرداخت ، و خوى خود را نیکو ساخت و زیادت مالش را بخشید و زبان را از فزون گویى درکشید ، و شرّ خود را به مردم نرساند و سنّت او را کافى بود ، و خود را به بدعت منسوب نگرداند . [ مى‏گویم بعضى این فقره و آن را که پیش از آن است به رسول خدا ( ص ) نسبت داده‏اند . ] [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :0
بازدید دیروز :0
کل بازدید :13140
تعداد کل یاداشته ها : 34
03/12/23
4:44 ع

   السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام

 


  
  

آن که لبخندش،به جانم فتنه انگیزد تویی

آن که از چشمش،شرار نار می ریزد تویی

آخرین نقشی که شب در خاطرم ماند ز توست

اولین یادی که صبح از خاطرم خیزد تویی

---------

نمی دانی دلم بسیار تنگ است

میان ما و تو دیوار سنگ است

به امیدی که برگردی دوباره

دو چشمم بر در و گوشم به زنگ است.


----------