روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم......

تنهائی را دوست دارم چون بی وفا نیست

تنهائی را دوست دارم چون تجربه اش کرده ام

تنهائی رادوست دارم چون عشق دروغی درآن نیست

تنهائی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست

تنهائی رادوست دارم چون در خلوت وتنهائیم در انتظار خواهم گریست وهیچ کس اشکهایم را

نمیبیند

اما از روزی که تو رادیدیم نوشتم.

ازتنهائی بیزارم چون تنهائی یاد آور لحظات تلخ بی تو بودنم 

   است..