با یاد تو زنده ام فدایت گردم

نکذار اسیر بی پناهت گردم

شاید بتوان نگاه را برد از یاد

ای دل مگذار غمگسارت گردم

عشق جستن را تمنا می کند

                                                                 اشک ریزان را مهیا می کند

                                          در دیاری که ندارد نوش و عیش

                                                                 بزم حسرت را چه زیبا می کند

                                          عشق نالیدن به درگاه دل است

                                                                 نام جستن بهر این غم مشکل است

                                          جستی و خیز و نشستی نیکخو

                                                                 هرچه بوده از ازل کار دل است

                                          عشق باریدن ز چشمانی تهیی است

                                                                 راز گفتن با خودآ یا با خودی است

                                          هرچه آید بر زبانش از دل است

                                                                 واین که می بینی نشان از یکدلی است

                                          عشق فرمان بر تحمل می دهد

                                                                 بر فراق و نیستی جان می دهد

                                         این حکایاتی که می بینی ز غیر

                                                                 ارمغان وصل و پیمان می دهد

از وبلاگ شیوا